Czy używanie urządzeń podobnych do Casaba Howitzer jako narzędzi do precyzyjnego cięcia jest wiarygodne?
On 31 grudnia, 2020 by adminJak dobrze coś takiego jak Casaba Howitzer działałoby jako broń strumieniowa? Casaba Howitzer to rodzaj kierunkowego podmuchu, który skupia energię wybuchu w określonym kształcie lub kierunku. Na przykład włócznia nuklearna, strzał z pistoletu w komorze itp.
Oryginalny kształt nuklearny projekt ładunku wymagał użycia płytki wolframowej …
Jak wspomniano wcześniej, przy użyciu lżejszych elementów, takich jak tworzywa sztuczne lub nawet wodór, w grubym i wąskim kształcie zamiast szerokiego i płaskiego można uzyskać bardzo wąski stożek i bardzo duże prędkości cząstek. W raporcie Science & Global Security z 1990 r. Wykorzystano polistyren jako materiał miotający do wytworzenia wiązki cząstek o rozpiętości 5,7 ° i prędkości 1000 km / s.
Wyobrażam sobie skoncentrowany podmuch o wysokiej energii używany do odparowywania obiektów w przestrzeni. Słabsze wersje można by wykorzystać do wycinania statków kosmicznych, metalu itp. Jak dobrze działałoby takie urządzenie do koncentracji energii? A może powinniśmy po prostu trzymać się fizycznych narzędzi tnących i / lub laserów?
Komentarze
- Szczegółowe omówienie Casaba Howitzer jest dostępna pod adresem Tough SF .
- Możesz również spojrzeć na Casaba Howitzer i laser pompowany bombą zawsze warte przeczytania wpisy Rakieta atomowa
- nie ' nie wiem o kącie wiązki broni (ha!), ale zdetonowanie bomby atomowej ładunek ukształtowany, aby uzyskać dostęp … do czego? wypalona skorupa dawnego okrętu wojennego? jaki rodzaj zbroi wyobrażasz sobie, która wymagałaby zniszczenia przez broń nuklearną i jaka wartość pozostałaby w statku kosmicznym z otwarciem atomowym?
- Jeśli udzielona odpowiedź byłaby pomocna, byłoby miło, gdybyś mógł zagłosować za lub zaakceptuj to (lub oba). Gdyby to nie było pomocne, być może mógłbyś wyjaśnić dlaczego, a to albo pomoże go udoskonalić, albo pomoże późniejszym ankietowanym.
- @bukwyrm Celem takiej broni jest połączenie zalet i złagodzenie wad broni ukierunkowanej energii (brak zasięgu) i pocisków (słabość do obrony punktowej).
Odpowiedź
Cóż, w teorii jest to rodzaj „broni wiązkowej” w postaci plazmy z metali ciężkich. Musiałbyś mieć mocne tarcze kierunkowe, aby ulepszyć strumień plazmy do użytecznej wiązki. byłoby znacznie bardziej opłacalne dla masywnego akceleratora cząstek. Polega to na odparowaniu części tarczy w celu wytworzenia plazmy.
Odpowiedź
Nie możemy osiągnąć precyzji z chemicznymi materiałami wybuchowymi , więc nie.
Spójrz na to zdjęcie utworzonej przez ładunek kształtowej dziury w zbroi fortyfikacyjnej:
(to ten po lewej)
Zauważysz, że masz dziurę, nienaruszony metal i między tymi materiałami który został uszkodzony, ale nie został zniszczony. To prawdopodobnie nie liczy się jako precyzja. Gdyby tak było, byłaby tam dziura i nietknięty metal z bardzo małą ilością uszkodzonego metalu.
To był przenośny dla człowieka chemiczny materiał wybuchowy. Broń jądrowa nie będzie dokładniejsza niż ta.
Odpowiedź
Oto duży problem z konwencjonalnymi bombami jądrowymi: nie zmniejszają skali. Istnieje minimalny rozmiar podyktowany materiałem rozszczepialnym, którego używasz. Urządzenie z czystego plutonu-239 wymagałoby 11 kg plutonu i dawało odpowiednik 10–20 ton trotylu (zapoznaj się z głowicą W54 dla rzeczywiste urządzenie tego uzysku). To około 40GJ, co jest dość dużym nakładem energii na jedną operację obróbki (a także jest to dość nieefektywny sposób na wykorzystanie całego tego trudnego do wytworzenia plutonu, który mógłby być lepiej wykorzystany jako pierwszy stopień) znacznie mocniejszego urządzenia termojądrowego typu teller-ulam). Dalsze nieefektywności zmarnują dość dużą część tej energii, ale nadal jest to piekielny huk.
Następnie pamiętaj, że haubica casaba skupia się znaczną część swojej energii w pożądanym kierunku, ale nie całą . Oznacza to, że całkiem sporo idzie w innych kierunkach, co oznacza, że nie możesz umieścić swojego młota jądrowego zbyt blisko żadnego innego infrastruktura, która nie jest zbyt dobrze chroniona. Prawdopodobnie chcesz uniknąć robienia tego również na niskich orbitach, ponieważ EMP może zirytować sąsiadów i zdenerwować też własnych ludzi.
Teraz materiał faktycznie uderzający w cel będzie mieszaniną promieni rentgenowskich, neutronów, elektronów i lekkich jąder.Każdy z nich wpłynie na cel w nieco inny sposób i nie wszystkie pojawią się w tym samym czasie. Jest to pewna niedogodność z punktu widzenia inżynierii.
Wreszcie, atomowy wybuch uderzył w cel nie zamierza starannie stopić dziury w nim. Ogrzewa stosunkowo płytkie (spójrz na obliczenia ToughSF, aby dowiedzieć się czegoś o głębokości; nie są one poprawne, ale znajdują się we właściwym miejscu) bardzo szybko, co może spowodować odparowują wybuchowo, topią się lub po prostu ulegają różnego rodzaju interesującym efektom termicznym i radiacyjnym. Nie będzie też miał dokładnie zdefiniowanej krawędzi wiązki; poziomy mocy gwałtownie spadną poza tarczę, ale biorąc pod uwagę skalę („punkt zerowy” będzie prawdopodobnie miał metry szerokości w celu) będzie oczywiste przejście w miejscu docelowym, które spowoduje brzydkie spalanie, blizny lub pęknięcia, z których żadna nie oznacza „precyzji”. Zobacz odpowiedź Itmauve powyżej, aby dowiedzieć się, jak wygląda niechlujny proces obróbki w małych skalach; teraz wyobraź sobie, że ma około 10 m średnicy, rozpalony do czerwoności i prawdopodobnie radioaktywny.
Więc byłoby to drogie, nieefektywne, niezdarne, niechlujne i prawdopodobnie masywne. Świetne dla broni, niezbyt dobre dla niczego innego.
Możesz spróbować naprawić sytuację, tworząc gigantyczne elektromagnetyczne systemy ogniskujące, aby jeszcze bardziej skolimować wybuch jądrowy, ale w tym momencie równie dobrze możesz po prostu zbudować prostszy system wiązek cząstek, który masz znacznie lepszą kontrolę parametrów wiązki bez żadnych niechlujnych skutków ubocznych wybuchu prawdziwej bomby atomowej.
Trzymaj się laserów i bardziej konwencjonalnych systemów wiązek cząstek do precyzyjnej pracy.
Odpowiedź
Precyzja to pojęcie względne – w przypadku wdrożeń, w których wystarczający tradycyjny proces cięcia precyzja może oznaczać cięcie z obszarem uszkodzenia krawędzi mniejszym niż jeden milimetr głęboko, ale na coś tak ogromnego, że wymagałoby energii bomby atomowej, aby się w nią przeciąć, co byłoby co najmniej dziesiątkami mnie grube, strefa uszkodzenia może być tolerowana nawet do centymetra.
Pomyśl o wysadzaniu skał, wysadzanie jest mniej precyzyjne niż ładunki kształtowe, z pewnością o wiele mniej precyzyjne niż piła diamentowa lub laser, ale do zastosowania – wydobywania trudnych do złamania materiałów lub nadawania odpowiedniego kształtu duża wnęka do celów konstrukcyjnych, jest wystarczająco precyzyjna.
Lasery mogą wystarczyć do cięcia blachy lub cienkich kadłubów, ale jeśli trzeba wywiercić otwór prosto przez centymetry stali zbrojonej, wówczas ładunek kształtowy będzie potrzebne. Jeśli Twoje podłoże składa się z prawie stu metrów niklu i żelaza, jedyną rzeczą, przez którą można przejść, może być hotwire casaba z wąskim profilem belki.
Najpierw będziesz ciąć materiał mniej precyzyjnymi metodami, a następnie obrabiaj powierzchnię, aby spełnić Twoje wymagania dotyczące precyzji. Już wycinamy blachę przy użyciu bardzo nieprecyzyjnych metod, takich jak szlifierka kątowa, ale następnie przystępujemy do szlifowania krawędzi produktu innymi, bardziej precyzyjnymi, ale wolniejszymi metodami, aby sprowadzić wynik do tolerancji, na przykład spawanie.
To samo, używasz brutalnej siły, aby pociąć materiał na pożądany rozmiar i szorstki kształt produktu, a następnie używasz wolniejszych, ale bardziej precyzyjnych metod obróbki lub cięcia / szlifowania szorstkiego kształtu na kształt bliżej ostatecznego kształtu, a na koniec wykorzystujesz obróbkę wykańczającą narzędzi o najwyższej precyzji, aby wykończyć produkt z wymaganą tolerancją, nie usuwając w ten sposób dużej ilości materiału. To jest dokładnie to, co zwykle robimy na maszynach CNC – szorstkie narzędzia obsługują większość usuwania materiału i kształtowania, następnie wolniejsze narzędzie obrabia część do zaplanowanego kształtu, a następnie ostatnie przejście obrabia część do odpowiedniego wykończenia powierzchni i tolerancja / precyzja.
Najpierw przycinasz swój cel do szorstkiego kształtu za pomocą ładunków o kształcie jądrowym, a następnie szlifujesz powierzchnię cięcia do dokładnych wymiarów produktu końcowego.
Dodaj komentarz