Czy teoria skali akordów jest nieprzydatnym punktem wyjścia dla graczy?
On 15 lutego, 2021 by adminCzy inni tutaj uważają, że podejście oparte na teorii skali akordów jest szkodliwe dla wielu gitarzystów uczących się jazzu? Spędziłem dużo czasu ucząc się wszystkich moich gam i arpeggio, ale nigdy nie mogłem opanować grania w skomplikowanych progresjach, przechodząc do nowej skali dla każdego akordu. Szczerze mówiąc, nie brzmiało to muzycznie, a ograniczone wyniki zniechęciły mnie do kontynuowania tej drogi.
Następnie zacząłem analizować funkcję akordów i skupić się na „graniu na klawiszu”, graniu ze słuchu, zmuszaniu się do „czucia „Dokąd zmierzała piosenka i jakie nuty zagrać. Chociaż wciąż jestem bardzo początkującym muzykiem jazzowym, to całkowicie otworzyło mi to wszystko i naprawdę przyjemnie jest znowu grać!
Kiedy jestem daleko daleko od takiego wielkiego jak Grant Green, teraz kiedy gram w ten sposób, czuję, że moje kwestie brzmią dużo bardziej jak on gra niż wielu tutorów na Youtube Słyszałem, że skupiają się na CST, gdzie nie ma Wydaje się, że dźwięk nie jest bluesowy. Nie mówię, że nauka gam (chociaż bardziej przydatne były arpeggia) była dla mnie stratą czasu, ponieważ znam nuty każdego akordu, ale gdy tylko „zapomniałem” wszystkiego, grałem lepiej.
„Nie mówię, że się mylą, ale żałuję, że gdy zacząłem, powiedziano mi, co następuje.
1) naucz się melodii 2) graj ze słuchu 3) skup się na graniu melodii w ciągu progresji, niektórzy pracować trochę przyzwyczajenia, ale zapamiętasz te, które robią 4) nie bój się grać „unikaj” nut, zaryzykuj 5) nie ucz się wielu różnych nazw skal, po prostu spójrz, jakie nuty zmieniają się podczas gry 5 ) harmonia wykonuje większość pracy, możesz zagrać coś bardzo prostego, a piękna progresja sprawi, że zabrzmi to milion dolarów!
Jakieś przemyślenia innych graczy, doświadczonych lub początkujących?
Komentarze
- Czy możesz podać kilka przykładów tego, jak grałeś gamy akordami w systemie akordów?
- @piiperi Przywróć Monikę Cóż, myślałem tylko o zabawie tryby zmieniają się nad każdym akordem, więc akord Dorian ii, miksolidyjski na akord V, który jest w porządku, ale brzmi mechanicznie
- Huh, 5 odpowiedzi później i żaden z nich nie twierdzi, że teoria skali akordów jest pomocnym początkiem wskazówka …
- @Babaluma co robisz, gdy ” grasz w trybie „? Losowe notatki ze skali? Myślę, że każdy pomysł, który prowadzi do grania przypadkowych dźwięków ze skali, musi być błędny lub nieporozumienie. 🙂 Nawet w modalnym jazzie grają akordy, ' po prostu grają akordy w trybie , więc harmoniczne odczucie tego trybu jest zachowane.
- To nie jest coś, na co naprawdę trzeba będzie odpowiedzieć. Wszystko, co ' otrzymasz, to opinie i sądy wartościujące.
Odpowiedź
Umieść mnie w kategorii” początkujący „.
Czy inni tutaj uważają, że podejście oparte na teorii skali akordów jest szkodliwe dla wielu gitarzystów uczących się jazz?
Moja opinia: TAK.
Nie tylko gitara, także fortepian. Prawdopodobnie jedyne miejsce, w którym nie jest to szkodliwe, to perkusiści 🙂
Jeśli znajdziesz swój standard jazzowy u ludzi takich jak Charlie Christian, Charlie Parker, Thelonious Monk, Horace Silver itp., Oni nie używali system skali akordów. Został wynaleziony w latach siedemdziesiątych XX w. Z tego, co rozumiem, był to wybrany sposób, gdy jazz wszedł do Akademii.
Z własnego doświadczenia uważam, że jest szkodliwy . A ogromna strata czasu! Nie mogłem zrozumieć, dlaczego próby improwizowania podstawowych riffów ze skal po prostu nie brzmiało jak jazz. Potem, gdy spojrzałem na transkrypcje solowe Charliego Christiana, stało się bardzo oczywiste, w czym problem: improwizował ze złamanych akordów i ich ozdób. To samo zauważyłem w transkrypcjach Charliego Parkera.
Oczywiście, jeśli wypełnisz siódmy akord wszystkimi przechodzącymi tonami, otrzymasz coś, co wygląda jak skala. Zatem granie od dźwięków akordów nie wyklucza liniowej, stopniowej gry.
Możesz wdać się w sytuację kurczaka lub jajka, używając akordów kontra myślenie na skalę. Wypełnione akordami tworzą skale. Skale w tercjach tworzą akordy. Ale IMO to nie są pomysły zamienne. Zrozumienie akordów to zrozumienie harmonii. Pamiętaj, że jazz jest często zapisywany za pomocą symboli akordów w arkuszu prowadzącym. Otrzymujesz coś takiego jak Bb7
, a system skali akordów mówi grać B
płaski miksolidyjski. Jeśli znasz tylko skalę, nie znasz tonów akordów, nie znasz znaczenia harmonicznego, więc unikaj tonu do systemu zostaje dodana koncepcja, która wydaje się być uciążliwym systemem, który ma nadzieję uniknąć uczenia się tradycyjnej harmonii.
Problemem dla początkujących takich jak ja jest to, że żadna z metod systemu skali akordów (żadna nie widziałem) nie poprzedza tej metody wyjaśnieniem, że żaden z wielkich innowatorów jazzowych w ewolucji jazzu tego nie grał sposób .
Wyjątkiem jest modal jazz . Jest jasne, dlaczego ten styl, rezygnując ze standardowych sekwencji akordowych, zwrócił uwagę na skalę. Kiedy grasz 8 lub 16 taktów jednego akordu, jest całkowicie oczywiste, że nie skupisz się na tonach akordów i nie podejmiesz innego podejścia, podejścia opartego na skali.
Podstawy bluesa też wydają się inne. Kiedy progresja jest rodzajem podstawowego, jazzowego bluesa, dobrze sprawdza się samo użycie bluesowej „skali”. Wygląda na to, że można bardzo dobrze mieszać zepsute akordy i bluesowe skale.
Komentarze
- Nie mam ' t miał jakieś formalne szkolenie muzyczne, a ta rzecz w skali akordów brzmi jak wielki nonsens. Czy dobrze zrozumiałem, w systemie akordowo-skalowym każdy akord w utworze jest traktowany jako osobny modalny wampir jazzowy? Nowy akord, nowy tryb, powtarzanie przy każdej zmianie akordu?
- @piiperiReinstateMonica Wierz lub nie, tak! iim7 V7 I6 może być przedstawiony jako dorian, miksolidyjski, joński … bez wzmianki o tym, że jest diatoniczny do jednego toniku.
- Nie ' nie wiem co powiedzieć. Myślę, że takie myślenie myli nawet całą ideę, jakie tryby są na pierwszym miejscu. Myślałem, że ” zobacz iim7 – > myślę, że Dorian ” to narzędzie dla niektórych gitarzystów do kierowania palcami do bardziej praktycznych pozycji na podstrunnicy … ale jeśli tego ' uczy się nawet pianistów , którzy mają pełną mapę wszystko przed nimi? Naprawdę trudno w to ' uwierzyć. To znaczy … W szkołach jazzowych nie ' t koniecznie zaczynasz od grania zwykłych piosenek z dobrą starą, funkcjonalną harmonią, a następnie zaczynasz ją podkręcać, podkręcając harmonię w interesujący sposób?
- Na studiach wziąłem udział w jednej lekcji teorii. To ' zakres mojej formalnej edukacji. Nie ' nie wiem, co oni właściwie robią na zajęciach jazzowych. Mogę powiedzieć, że system akordów / skali jest wszechobecny w książkach jazzowych i lekcjach, które widziałem.
- Jest to przydatne, jeśli chodzi o myślenie o poruszaniu się po podstrunnicy i powiem, że wiercenie w puli nut jest dobre jako dyscyplina, ale musisz o tym wszystkim zapomnieć!
Odpowiedź
Podejście polegające na dopasowaniu skali do akordu jest przydatne, ale nigdy nie powinno być głównym celem zrozumienia zmian. Podejście odwrotne lub odwrotne polega na sprawdzeniu, jak akordy pasują do jednej skali. Na przykład istnieje 7 siódmych akordów, które są zbudowane w skali durowej i mogą być użyte do stworzenia „progresji koła”,
I -> IV -> vii -> iii – > vi -> ii -> V -> I
Arpeggia i akordy mieszczą się w jednej skali, więc po co podążać za każdym akordem?
Często modulujemy do innych tonacji durowych i molowych w progresja i wskazujemy to harmonicznie, wstawiamy fragment powyższej progresji prowadzący do V7 nowego klucza. Na przykład, jeśli chcesz modulować od I do IV, wszystko, co musisz zrobić, to zagrać dominującą siódmą pozycję na I, czyli I -> I7 -> IV. Inny, moduluj do względnego molowego, grając V7 na akordzie III. Są to oczywiście nowe znaki akcentowe i odbiegające od oryginalnej tonacji, ale mają one cel i jeśli rozumiesz, że możesz zidentyfikować całe sekwencje akordów jako będące w jednej tonacji. Wtedy, zamiast ścigać akordy, możesz po prostu pozostać na jednej skali i użyć ucha, aby poprowadzić Cię przez zmiany.
W muzyce jest coś więcej niż gamy. Jak wskazujesz, melodia ma charakter. Wynika to zarówno z rytmu i frazowania, jak iz doboru nut. Moim zdaniem wartym podjęcia podejściem jest nauczenie się niektórych melodii i solówek innych gitarzystów ze słuchu (jeśli to możliwe) lub wykorzystanie transkrypcji i ich przeanalizowanie. Zobaczysz kilka typowych wzorców i jeśli znasz jakąś teorię muzyki, możesz ją wykorzystać. Zadaj sobie pytanie, w jaki sposób to zagranie przebiega zgodnie z podejściem akordów skali (prawdopodobnie tak nie jest). Z mojego doświadczenia wynika, że melodie nie różnią się tak bardzo, jak wydają się akordy. Akordy wspierają melodię, a nie odwrotnie. Możesz również eksperymentować progresje akordów dla danej melodii, coś prostszego niż to, co jest napisane w prawdziwej książce. Jazz może wydawać się bardziej złożony niż na przykład rock, ale jest kilka podstawowych szablonów, które są nadużywane. Podobnie jak I IV V istnieje ii VI ( a ii jest substytutem IV). Zwykle używamy zmienionych akordów, aby stworzyć więcej wiodących tonów w ruchach akordów, ale to wciąż tylko podstawowa zachodnia teoria muzyki w grze.
Melodia opowiada historię i podchodzimy do niej, aby zapożyczyć linie z melodii i przekształcić je w liże, przesuwając je po sekwencji.Zdecydowanie nie powinieneś unikać unikania notatek. Musisz je tylko rozwiązać, przejść przez nie. Lub wymuś harmonię „na zewnątrz”. Naprawdę możesz grać wszystko w ciągu progresji, o ile istnieje spójność i schematy, które powtarzają się we frazach i rytmach.
Zwolennicy książek Jerryego Cokera prowadzący książkę zagrywek i wyrażeń, które piszesz, mówią od 3 do 5 wyrażeń dziennie. Mogą to zrobić za pomocą prostych 2 lub 3 powtarzających się zwrotów. Następnie zaleca użycie tylko kilku z nich w zestawie zmian, aby usłyszeć, jak (lub czy) pasują do siebie.
Powiedziałbym, że dowiesz się więcej o klasycznej teorii harmonii, aby zrozumieć progresje akordów i ich związek z melodią. Prowadź książkę zagrywek. Transkrybuj przez ucho i analizuj to, co słyszysz, szukając powtarzających się wzorców. Kontynuuj eksperymentowanie i zachowaj to, co działa, porzuć to, co nie. Nie myl teorii muzyki z twardymi i szybkimi zasadami, które zawsze prowadzą do sukcesu (lub porażki, jeśli są ignorowane).
Komentarze
- Przynajmniej IMO, ja ' d raczej zmieniam skalę, gdy akordy takie jak I7 ( V7 / IV) i V7 / iii są używane (i cofają się w momencie, gdy te akordy przestają być używane). Naleganie na basową skalę durową i ignorowanie znaków dodatkowych w samym akordzie brzmi jak świetny sposób na wprowadzenie do mnie niezgrabnego dysonansu.
- 1. Jeśli I7 przechodzi do IV, po prostu zmień klucz na IV dla obu. Innymi słowy, dopasuj kluczowe zmiany, a nie akordy. To ' sugeruję '. 2. Dysonans jest tym, czym jest, staje się niezdarny tylko wtedy, gdy ' nie używasz ucha. Weźmy na przykład bluesa. Prosta 6-nutowa skala nałożona na 3 akordy. Brak dopasowania do żadnego z nich, ale działa.
- Dla V7 / IV do IV skala odpowiadająca IV brzmi dobrze dla obu, ale ja ' d dużo chętniej zaakceptuj skalę odpowiadającą I nad akordem IV niż nad akordem V7 / IV. Granie wyłącznie głównego tonu zamiast spłaszczonej subtoniki na akordzie V7 / IV (niezależnie od innych granych dźwięków) brzmi dla mnie jak przepis na granie na zewnątrz w najlepszym przypadku, aw najgorszym jako dysonansowe starcie.
- Teraz wydaje się, że zaprzeczasz sobie jeden komentarz do drugiego. Myślę, że ' jestem zdezorientowany. Chodzi mi po prostu o to, że (1) możesz analizować całe fragmenty zamiast pojedynczych akordów i (2) naprawdę możesz zagrać cokolwiek, jeśli prowadzisz swoim uchem.
- I ' głównie sprzeciwiam się twojemu stwierdzeniu, że ” Następnie zamiast ścigać akordy, możesz po prostu pozostać na jednej skali „. Z podanymi przez ciebie przykładami I7 i V7 / iii, jestem ' mocno przekonany, że albo twoja skala musi uwzględniać wszystkie tony akordów obu obcych akordów, jak i podstawową skalę I albo musisz zmienić skale w tych dziwniejszych akordach.
Odpowiedź
To zabawne, jak rezonuje to pytanie ze mną i jak to się ma do bluesa, nie tylko do jazzu. Od lat zmagałem się z improwizacją w ciągu 12-taktowej progresji bluesowej i dopiero niedawno zacząłem się przebijać.
Podobnie jak ty, uważam, że „jest wiele nieefektywnych metod nauczania.
Najpierw powiedziano mi, żebym używał„ skali bluesowej ”(mała pentatonika z dodatkowym b5), a ja trafiałem wiele złych notatki.
Potem powiedziano mi, żebym używał dźwięków akordów (lub arpeggio) i solówki zaczęły odzwierciedlać podstawową harmonię, ale stwierdziłem, że nic nie mówiły (tj .: nie dodawały zbyt wiele harmonii).
Następnie powiedziano mi, żebym użył odpowiedniej skali miksolidyjskiej do każdego akordu (np. A myksolidyjska nad akordem A7, E-myksolidyjska nad E7 itd.). Myślę, że to właśnie nazywasz „teorią skali akordów”. Zacząłem uzyskiwać bardziej zróżnicowane brzmienie, ale wciąż nie dość bluesowe.
Dla mnie solówka bluesowa ma sens tylko wtedy, gdy zmieszasz wszystkie poniższe elementy:
- skala bluesa minor
- tony akordowe / arpeggia
- pentatonika durowa (tylko dla bluesa durowego)
- teoria skali akordów
- zagięcia (istotne!)
- wibraty, uderzenia młotkiem i uderzenia
- zagrywki z biblioteki: dowiedz się, jak brzmią i spróbuj znaleźć odpowiedni moment, aby je zagrać (jak sugerowany powyżej @ggcg)
- biblioteka zwrotów do wykorzystania na 11. i 12. takcie
Uważam więc, że teoria skali akordów jest przydatna jako jeden element składowy, ale sama w sobie nie wystarcza, aby dobre solo. Uważam, że skale / arpeggia są bardzo przydatne, gdy chcę zrobić szybki bieg, obejmujący 2 oktawy, aby dodać więcej napięcia.
Komentarze
- Czy używasz skala bluesowa dla bluesa moll i major? Pomyślałbym, że jego skala minorowa dla bluesa minor i skala major blues dla bluesa major. A może mógłbyś użyć obu skal na obu bluesach?Ponieważ obie są tylko odpowiednimi pentatonikami z dodaną nutą, to również pentatonika molowa miałaby zastosowanie do bluesa molowego (i pentatonika durowa dla bluesa durowego, ale już to spotkałeś)
- Używam skali bluesa molowego dla obu! W rzeczywistości część dźwięku ' bluesowego ' pochodzi z użycia zarówno małych, jak i dużych tercji. Typowe zagranie podczas grania durowego bluesa polega na graniu tercji małej, a następnie wbijaniu tercji wielkiej. Również słynny ' akord Hendrixa ', który zawiera zarówno tercję wielką, jak i tercję molową (ta ostatnia znajduje się na wyższej oktawie). W przypadku bluesa durowego wydaje się, że działa zarówno pentatonika molowa, jak i durowa. Podczas grania bluesa moll unikam pentatoniki durowej.
- @Olli – nieporozumienie! Ponad * durowymi (a raczej siódmymi) ' akordami, blues moll działa dobrze. Podobnie jak major blues! W przeciwnym razie jest zwykle katastrofalne!
- @mkorman – wstydź się !! Ten akord ' Hendrix ' ma M3 i # 9 ..!
- @Tim – myślę, że ' zaczynam wkraczać w semantykę. Jaka jest ' różnica między # 9 a ” tercją młodszą na wyższej oktawie „? Myślę, że możemy używać różnych słów na oznaczenie tego samego?
Odpowiedź
Zamiast pełnych skal, Dźwięki akordów są ważniejsze, więc to około połowa skali!
Czytanie niektórych pomysłów – „To jest w tonacji C, więc C Joński do tego celu, Dm bar używa D Dorian, G bar używa G Mixolydian itp. Nie ma dla mnie sensu. To wszystko przy użyciu tego samego zestawu 7 nut, wszystko, co się zmienia, to root. Co jest dość oczywiste z nazwy akordu w takcie.
Jeśli to „jest bardziej wyrafinowany Bm7 ♭ 5, to granie akordu wskaże, że mimo że jest to akord Bm7, granie F ♮ będzie generalnie bardziej muzykalne niż granie F ♯. Ale to jest jedna nuta – z tego akordu – nie pełna gama. A kto gra jazz, w każdym razie w górę iw dół poszczególnych skal w każdym takcie? To może nie jest muzyka?
Komentarze
- Zgoda, nuty zaczynasz słyszeć, grając i słuchając. Wkrótce usłyszysz, jak grać bardziej wyrafinowane nuty.
Odpowiedź
Jeśli teoria akordów prowadzi cię do wybierając tryb dla każdej zmiany akordu i grając losowe nuty ze skali tego trybu, bez rozważania, co grane nuty robią pod względem harmonii akordowej wokół toniki, wtedy teoria jest dla ciebie szkodliwa. Muzyka. nie jest przypadkowe. Harmonia nie jest przypadkowa. Jeśli grasz przypadkowe dźwięki, otrzymujesz przypadkową harmonię, a ja powiedziałbym, że to nawet nie jest muzyka, to chaos. W improwizacji jest dużo nieprzewidywalności i przypadkowości, ale trzeba ją okiełznać i kontrolować wrażliwością i gustem.
Każda melodia zarysowuje zestaw możliwych zmian harmonicznych, melodie nie żyją w swoim własny wszechświat. Podobnie, każda progresja harmoniczna wspiera pewne możliwości melodyczne. Jeśli grasz solo, wszystko, co grasz, albo (a) wspiera i wzmacnia istniejące idee harmoniczne, (b) poprawia harmonię w jakiś sposób, nadając jej inny charakter, lub (c) nie zgadza się z harmonią i walczy z nią, tworząc niezgodne, niepowiązane idee harmoniczne. Melodia i harmonia idą w parze, każda melodia zarysowuje pewne harmoniczne uczucia, nawet jeśli jest to jedno głosowe solo. Moim zdaniem nie można naprawdę improwizować dobrych linii melodycznych, jeśli nie można improwizować sekwencji akordów. stworzyłeś dobrą melodię, w tym samym czasie stworzyłeś również składniki dla progresji harmonicznych, czy wiesz, czy nie.
Komentarze
- Myślę, że bardziej niż cokolwiek innego jest to sztywna idea grania po prostu jednym trybem dla tego akordu i innym dla tego, nie mówię, że to nie jest dobry początek, ale dla kogoś, kto jest samoukiem i korzysta z książek lub zasobów internetowych bez przewodnika może wyglądać jak prosta kurtka. Bez szczegółowego wyjaśnienia, że to tylko przewodnik dla początkujących, myślę, że może zniechęcić ludzi
- , którzy nie mogą ' nie połączyć cudownie płynne linie na płytach z mechanicznymi liniami, początkujący czują, że grają za pomocą CST. Pamiętam, jak czytałem stronę, która zrobiła imp działaj, odrzucając prosty płaszcz CST i mówiąc, dlaczego myślisz o F-dur jako o połączeniu z akordem Fmaj7? Dlaczego nie wypróbować go na G-7, Csus, Bbmaj # 711? Zaczęło się od razu poza polem. Jest to oczywiste dla dobrego gracza, który może ma nauczyciela, ale nie ja 🙂
- @Babaluma Myślę, że chodzi mi o to, że nie ” nie grasz w tryb „. Możesz grać w trybie , ale nie ' grasz w tym trybie.Grasz nuty i akordy. Możesz tworzyć dźwięki wszystkich trybów za pomocą białych klawiszy fortepianu. To, który tryb brzmi, zależy od tego, jakie nuty i akordy grasz i kiedy. Jest całkowicie możliwe, aby spróbować stworzyć wrażenie doriana, ale nie uda się tego, ponieważ zagrałeś niewłaściwe nuty i akordy ze skali w niewłaściwym momencie. Na przykład w przypadku progresji ii-V-I, jeśli twierdzisz, że możesz stworzyć wrażenie doriana na akordzie ii … Nie ' nie wierzę, że możesz to zrobić. 🙂
- Całkowicie się zgadzam, dziękuję za tak dobre podsumowanie!
Odpowiedź
Nie uważam za pomocne podejście ze skalą akordów, w którym każdy akord używa innej skali.
Więcej o improwizacji nauczyłem się słuchając dużej ilości jazzu niż dopasowując moje tryby i akordy. W wielu utworach jazzowych akordy nie trwają dłużej niż dwa uderzenia (może takt). To za mało czasu, aby stworzyć określony kolor z każdej skali. Poza tym wszystkie akordy diatoniczne w utworze używają ostatecznie tego samego zestawu Czy to naprawdę ma znaczenie, jaki tryb nut dla każdego akordu zaczyna się i kończy podczas improwizacji?
Ważne jest, aby znać nuty każdego akordu, ponieważ tony akordów są kotwicami i nutami używanymi do rozwiązania. Można zagrać każdą nutę, jeśli jest dobrze rozróżniona.
Zależy to również od Twojego stylu. Niektórzy artyści jazzowi są znani z tego, że mają solówki, które pozostają na wyższych końcach rozszerzonych akordów i są generalnie dysonansowe. >
Dodaj komentarz