W jakim kluczu może być progresja Cm – G – Dm – Am?

Powiem ci, co powiedzą moje uszy. Ja ” odnoszę się do progresji, którą faktycznie grałeś:

Dm A Em Bm

Słyszę tę sekwencję nie w jednej tonacji, ale słyszę dwa centra tonalne . Pierwsza to A major: iv I. Drugi to h-moll: iv i

Jest kilka powodów, dla których to działa i wciąż krąży pozornie bez końca. W obu ośrodkach tonalnych jest to progresja subdominująco-toniczna (brak silnej dominanty, stąd niejednoznaczność). Co więcej, oba centra tonalne są ze sobą ściśle powiązane (3 krzyżyki vs 2 krzyżyki). Ponadto końcowy akord Bm jest bardzo powiązany z akordem D-dur (klawisze względne), więc kiedy progresja powraca do Dm, brzmi to tak, jakby przechodziło od (D)-dur do moll, co jest kolejnym połączeniem dwóch części postępu. Wreszcie, i być może najważniejsze, istnieje silna podstawowa chromatyczna linia tonu prowadząca przez tę sekwencję: F-E-G-F # (- F-itd.). Stwarza to efekt nieskończonego koła.

Komentarze

• Chociaż rozumiem każdą rzecz, którą mówisz, ten poziom teorii jest tylko trochę poza moim normalnym poziomem ponieważ ' nie jestem pewien, jaki jest wniosek… czy " dwa centra tonalne " oznacza, że jest bez klucza / atonal? Gdyby to, co grałem – wzorzec wybierania – było oceniane, jak byś to osiągnął?
• Dlaczego ' jest warte, bawiłem się pomysłami na chorus i stwierdziliśmy, że takie rzeczy jak E - Bm - A - E, a nawet E - Bm - A - B działają dobrze … co oznacza, że mamy młodsze i większe wersje E i prawdopodobnie B. Czy to wspiera lub osłabia twoją odpowiedź?
• @ Mr.Boy: Dwa centra tonalne zdecydowanie oznaczają, że ' tonal (w przeciwnym razie nie byłoby ' nie może być nawet jednym środkiem tonalnym). Gdybym miał to ocenić, ' d napisałbym A-dur. Wydaje mi się, że twoje pomysły na refren ani nie wspierają, ani nie osłabiają mojego przeczucia co do refrenu. Prawdopodobnie jest również w A (no cóż, ' support ' wtedy …), z akordem B jako drugorzędną dominantą prowadzącą do tyłu do E (V). Ale to tylko spekulacje, ponieważ nie ' nie znam twojej melodii itp.
• Ta odpowiedź najlepiej oddaje dostarczony fragment muzyczny. Dwa tony oznaczają po prostu, że modulujemy od jednego klawisza do drugiego, a to wcale nie jest rzadkie.
• @MattL. Naprawdę walczyłem, kogo oznaczyć jako poprawnego i przyznać nagrodę między Mattem i Shevliaskoviciem, ponieważ pochodzą z różnych stron i obaj wydają się całkowicie wiarygodni.Skończyło się na tym, że czułem, że ten był bliższy moim zamiarom.

Podczas gdy na dużą skalę pożyczałem akordy z gamy molowej o tej samej nazwie są wspólne (i odwrotnie). Naprawdę powszechne, żeby być uczciwym. Niektóre z najczęściej wypożyczanych akordów to V (dominanta), IVm i bVI.

A teraz twoja progresja. Ponieważ powiedziałeś, że jesteś na C-dur, mamy:

• Cm (pożyczone)
• G (V)
• Dm (II)
• Am (VI)

Lub jeśli jesteśmy na naturalną małoletnią, mamy:

• Cm (pożyczone)
• G (VII)
• Dm (IV)
• Am (I)

W najczęstszych progresjach, po V lub VII znajdziesz I lub VI. Nie chodzi o to, że masz złe rzeczy, ale jest to nieoczekiwane . (Osobiście to lubię).

Myślę, że gdybyś był na C major , najlepiej zmienić pierwszy akord z durowego na molowy. C do Cm. Zwykle dzieje się to po dominującym akordzie.

Tak więc, gdybyś miał progresję typu C-G-Cm, brzmiałaby naprawdę dobrze. To jest powszechna progresja.

Więc twoja progresja może mieć sens w tonacji C-dur.

Jeśli chodzi o kliny a-moll, zastąpienie części III IIIm jest czymś, czego nie mam. ” naprawdę widziałem (lub nie pamiętam). Ale, jak powiedziałeś, jeśli Ci się spodoba, zachowaj.

Komentarze

• Jeśli jest ' s brak akordu C-dur w sekwencji, ale jest ac-moll, to nie jest ' t raczej pchnięcie do powiedzenia że utwór mógłby być w C-dur? Zwykle nie masz ' klawisza, który jest sprzeczny z tonacją (I) akordu, więc tak?
• So, if you had a progression like C-G-Cm ...
• So, your progression could make sense in the C major. – postęp OP ' to Cm - G - Dm - Am. Dlatego ' czytam, że ' mówisz, że Cm - G - Dm - Am może mieć sens w języku C major?
• Miałoby to sens, gdyby było po dominującym akordzie This usually happens after a dominant chord. Poza tym nie ' t zobacz, dlaczego ktoś nie może ' być w skali C-dur i używać stamtąd akordów, ale zamiast C używa Cm.
• @Andr á sHummer interesujące – tak naprawdę rozwiązuję to jako Amaj7 (kiedy gram w oparciu o Dm)!

W większości zgadzam się z Shevliaskovicem co do jego podejścia, w którym A-moll i C-dur są najbardziej prawdopodobne, ale chcę wskazać kilka innych możliwości .

Jeśli spojrzysz na nuty, których używasz w swojej sekwencji, jedyną nutą poza tonacją a-moll i C-dur jest Es, ale E jest również używane w Twoim utworze w akordzie Am. Więc jeśli zbierzesz wszystkie nuty razem, otrzymasz skalę bluesową C-dur / a-moll . To nie jest tak naprawdę klucz, ale nic nie stoi na przeszkodzie, abyś używał tej skali do tworzenia akordów, a także da ci lepszy sposób na improwizację nad twoją progresją, tak naprawdę nic nie jest zapożyczone.

Innym sposobem spojrzenia na to jest nazwanie go C-moll, ale wyprowadzenie wszystkich akordów z melodyjnej gamy moll rosnącej i po prostu zapożyczenie E w Am z równoległej durowej. Jest to nieco grzechotające niż nazywanie tego po prostu C-dur lub a-moll z pożyczonym akordem, ale nieco ułatwia myślenie o solówce i melodiach, a moim zdaniem wyjaśnia progresję trochę lepiej niż myślenie o C-dur lub a-moll .

Komentarze

• Ciekawy pomysł z bluesem. Chociaż dość często w przypadku stosowania skali bluesowej, nuty są odtwarzane celowo, które nie są zawarte w akordach bazowych, zamiast dokładnie pasować.

Istnieją dwa sposoby określenia klucza, w jakim znajduje się dany element. Pierwszy to przyjrzenie się zestawowi notatek ( skali ), którego” używasz „i znajdź pasującą sygnaturę klawiszową. Drugim jest znalezienie akordu nuty, który jest” tonizowany . „Odbywa się to za pomocą progresji akordów z narastającą czwartą, która działa jak zależność VI (dominant-tonik). Obie te metody można obejść lub obalić: pierwsza za pomocą chromatycznych nut poza skalą, a drugą z wykorzystaniem dominant drugorzędnych.Warto zauważyć, że skoro gama durowa i (naturalna) molowa mają tę samą tonację, to druga metoda (tonizacja) jest najlepszym sposobem ich rozróżnienia.

W twoim przypadku żadna metoda nie działa całkowicie:

• W ogóle nie ma rosnącej czwartej progresji. W rzeczywistości każda progresja to opadająca czwarta (znana również jako kadencja plagalna), z wyjątkiem rosnącej trzeciej na końcu, która prowadzi nas z powrotem do Cm.W rezultacie nie ma tonizowanego akordu. Oznacza to, że nawet gdybyśmy mogli wybrać skalę, nie ma wiarygodnego sposobu na rozróżnienie, którego trybu skali (np. Dur lub moll) używamy.

• Tam nie jest pojedynczą skalą zawierającą wszystkie używane nuty. W szczególności, jak zauważa Dom, używasz zarówno E, jak i E ♭.

Więc nie ma poprawnej odpowiedzi na pytanie, w jakim kluczu znajduje się ten postęp . Jest po prostu za mało informacji w postępie, aby ustalić klucz. To nie znaczy, że jest atonalny – istnieje kilka kluczy, do których może należeć, ale nie ma wystarczających informacji, aby określić, który z nich na pewno jest. Nazywa się to byciem tonalnie niejednoznacznym .

Tak egzotyczne, jak mogłoby się wydawać, tonalnie niejednoznaczne sekwencje akordów naprawdę nie są aż tak rzadkie. Ten rodzaj muzyki jest również często nazywany modalnym , niekoniecznie dlatego, że specyficzny tryb (np. miksolidyjski, frygijski itp.), ale ponieważ unika (lub używa oszczędnie) konwencji muzyki tonalnej. Niektóre wspólne cechy muzyki w stylu modalnym to: preferowanie progresji plagalnych (spadające czwarte) zamiast dominanty toniczne (narastające kwarty), częste używanie zapożyczonych akordów (♭ III, ♭ VI, ♭ VII), niezadowolenie z oczekiwanej jakości akordów (używanie durowych zamiast molowych lub vice-cersa) i używanie ♭ siedmiu kluczowych unikaj silnie dominującego brzmienia, styl ten jest szczególnie powszechny w modalnej muzyce ludowej lub bluesie -inspirowana muzyka. Można by prawdopodobnie dyskutować, czy powstała celowo, czy przypadkowo z powodu wygody pewnych kształtów akordów na gitarze.

W każdym razie jednym ze sposobów zastosowania tej techniki jest osłabienie toniki. podczas zwrotki, tak że kiedy w refrenie w końcu usłyszy się dominantowo-toniczną progresję, będzie ona znacznie bardziej uderzająca. Kiedy jesteś gotowy do zdefiniowania tonacji, w której naprawdę jesteś, wystarczy wybrać dominujący akord i zastosować tonik.

Innym sposobem wykorzystania niejednoznacznych tonalnie progresji jest zmiana między dwoma różnymi kluczami. W rzeczywistości jest to doskonały sposób na modulowanie z wdziękiem bez bycia zauważonym.

Więc w jakich klawiszach można użyć tej progresji? Wiele z istniejących odpowiedzi zawiera już dobre opcje.

Jeśli wrócisz do spojrzenia na skalę, zauważysz, że każda skala z E ♭ zawiera również B ♭. Ponieważ twoja sekwencja zawiera akord G (który ma naturalne B), najprostszym założeniem jest to, że E ♭ jest nutą chromatyczną (a zatem akordem C-moll jest pożyczonym akordem). To umieściłoby utwór w tonacji C-dur / a-moll (znowu nie ma wystarczających informacji, aby powiedzieć który).

Z drugiej strony możesz wziąć pod uwagę, że E ♭ i B ♭ są częścią skali, w którym to przypadku G akord durowy musiałby być zapożyczony (co sugeruje c-moll, gdzie G jest dominantą). Jednak wymagałoby to również pożyczenia A-moll (vi zamiast zwykłego ♭ VI), co nie uważam za typowe pożyczanie.

W rzeczywistości, jeśli ograniczysz się do klawiszy, które muszą zawierać tylko korzenie wszystkich czterech twoich akordów (zamiast wszystkich nut w akordzie), możesz użyć dowolnego klawisza, który zawiera nuty C, D, G i A:

Według moich obliczeń są to:

• B ♭ / Gm
• C / Am
• F / Dm
• G / Em

Jak wspomniałem wcześniej, możesz stworzyć dowolną te klawisze brzmią jak klawisz domowy, po prostu grając dominującą sekwencję toniczną w tej tonacji. Na przykład: jeśli chcesz przejść do Dm, po prostu zastąp akord a-moll akordem A-dur (lub lepiej: A7), a następnie wykonaj z d-moll i jesteś tam. Możesz nawet przejść w ten sposób do D-dur, jeśli chcesz.

Komentarze

• Należy zauważyć, że szczególnie w muzyce współczesnej są progresje które nie ' nie używają dominanty nadal mają tonik, który dyktuje klucz. Na przykład Led Zeppelin ' s Good Times, Bad Times zdecydowanie ma tonik, który jest E, mimo że dominujący akord H-dur jest używany tylko przelotnie, a większość utworu to po prostu E-dur i D-dur. To, że harmonia nie jest ' tym, czego się spodziewamy, nie oznacza, że nie ma ' toniku ani akordu poprzedzonego jako tonik.Rozumiem argument, ale tak jak powiedziałem wcześniej, będzie tonik, gdy melodia zostanie umieszczona na górze progresji

EDYCJA: Wyjaśniono, że przedstawioną tutaj logikę najlepiej jest wyjaśnić jako równoległą modulację między tonacją molową MELODIC (nie naturalną) i durową (patrz wyjaśnienie poniżej) .

Cóż, wydaje się, że nie ma zgody co do tego, w jakim tonie jest piosenka i nie widziałem żadnych całkowicie przekonujących argumentów, które solidnie osadzałyby tę progresję dowolny klucz.

Odsłuchałem plik dźwiękowy i sam go odtworzyłem, korzystając z progresji Cm – Am oraz tego odtwarzanego na nagraniu (Dm – Bm).

Mogę powiedzieć, że jest to bardzo efektowna kompozycja utworu, która pięknie oddaje wyjątkowe i wyraźne uczucie. Wydaje mi się to wyzywająco mniej istotne niż major i wydaje się stwarzać ambiwalentne poczucie niepewności. Albo uczucie, jakby fale docierały do brzegu, a potem wracały do morza. Bardzo melancholijny.

Powiem to (pomijając prosty fakt, że akord Cm nie jest często używany w tonacji Cmaj), ponieważ tak naprawdę wydaje się / dźwięki bardzo drobne, trudno to pogodzić, ponieważ jest tylko w C major (lub jakikolwiek klawisz dur, któremu przypisano 75% akordów molowych). Powiedziałbym więc, że jest to układ, który bardzo dobry efekt wykorzystuje subtelną, ale stałą równoległą modulację tam iz powrotem pomiędzy C melodyjną moll i C-dur.

C melodic-moll zawiera Cm the Gmaj i Dm, ale używałby akordu o połowie zmniejszonego (AC Eb) zamiast a-moll. Gdybyśmy użyli w sekwencji pół zmniejszonej zamiast Amin – pasowałoby to prosto do tonacji „C melodic-moll” (nie C natural-moll ani C harmo nic minor).

A ponieważ akord G-dur znajduje się w zarówno melodyjne drobne , jak i główne klawisze równoległe, trudno jest dokładnie określić , gdzie zachodzi modulacja i to jest dla mnie częścią tego, co sprawia, że ten postęp jest tak potężny. To tak, jakby patrzeć, jak fale docierają do brzegu iz powrotem – nie można dokładnie określić, kiedy fala przestaje napływać i zaczyna wypływać (w którym miejscu faktycznie zmieniają kierunek).

Trwający powrót i czwarta równoległa modulacja tworzy efekt yin – yang, przypływy i odpływy. Być może niekonwencjonalne, ale znowu bardzo skuteczne w przekazywaniu muzyce pewnego kołyszącego ruchu i pewnych emocji.

Więc zamiast próbować umieścić go w pudełku i powiedzieć, że jest zdecydowanie w tym czy innym kluczu, myślę, że powinniśmy się zgodzić, że można to opisać jako bardzo efektywne użycie równoległa modulacja między melodyczną molową a durową tonacją dowolnego akordu tonicznego, którym otwieramy utwór.

Widzę to jako wspaniały przykład kompozytora, który chce być pomysłowy i myśleć nieszablonowo. Czasami tego typu niekonwencjonalne urządzenie jest nie do zaklasyfikowania. Inaczej niż po prostu powiedzieć, że jest genialny!

Jeśli twoja próbka jest czymś do zrobienia, twoja progresja nie jest tak naprawdę Cm-G-Dm-Am ( lub jego transpozycja w górę o ton), to „s (Cm x 3) -G | Dm-Am-Cm-G | (powtórz ostatnią frazę ad lib.). Każda fraza kończy się na akordzie durowym, więc tak naprawdę masz, wstępnie, i-i-i-V | (v z V) – (v z ii) -i-V | itd.

Mówię „niepewnie”, ponieważ Laurence ma całkowitą rację, że fragment jest tonalnie niejednoznaczny (co nie jest tym samym, co atonal).

To, co sprawia, że C-dur lub moll jest nieco niejednoznaczne, to fakt, że C nie jest nigdzie uznawane za toniczne; jest raczej implikowane przez powtórzenie w pierwszej frazie i półkadencje i-V na końcu każdej frazy. Oczywiście, albo Dm, jak i Am są podstawieniami (odpowiednio dla D ° i A C) w C-moll lub samo Cm jest podstawieniem modalnym w C-dur.

Bez wątpienia możliwe są inne interpretacje, które wzmacnia to, co mówię o dwuznaczności tonalnej.

Początek drugiej frazy ma swoje uzasadnienie poprzez kontynuację cyklu kwint z poprzedniego końca frazy. Wewnątrz frazy masz wzór ruchu podstawy z ćwierćdolarówki w dół, w górę o jedną trzecią małą, w dół, więc sama fraza dzieli się na krótką sekwencję harmoniczną.W efekcie to, co robią Dm i Am, tworzy rodzaj dominującego przedłużenia na G, ponieważ kontynuują ruch korzenia na zewnątrz od G, pozostając diatonicznym w C-dur. (Nieprawidłowe jest nazywanie tego dwoma klawiszami – nie zrobiono wystarczająco dużo, aby ustalić modulację.)

Jednak myślę, że gdybyś grał akord C (dur lub moll – to nie ma znaczenia) bezpośrednio po akordzie G, bardzo szybko ujednoznaczniasz frazę. W rzeczywistości może się okazać, że pewnego rodzaju mostek zaczynający się na c-moll, opadający w płaskim kierunku o kwinty i wznoszący się z powrotem do G lub G7 dobrze się do tego nadaje. (Zakładając, że chcesz to ujednoznacznić. Nie zawsze jest to konieczne).

Ale … początkiem zrozumienia tego, co „robisz z tym fragmentem, jest zrozumienie, jak go sformułowałeś, a to nie z Cm-G na początku , ale na końcu każdej frazy.

Komentarze

• Plus jeden za ciekawą obserwację. Widzę twój argument, że po wprowadzeniu do Akord Cm kończący się na G progresja to w rzeczywistości Dm-Am-Cm-G, a nie Cm – G – Dm – Am progressio n wskazywane przez tekst. Słyszałem to również, ale zignorowałem to, co usłyszałem i zdecydowałem się na tekst. Zgadzam się, że możesz ' nie ułożyć tego w tonacji C-dur lub C-moll. Jeśli cała kompozycja pozostaje niejednoznaczna tonalnie, czy można napisać sygnaturę klawiszową? Myślę, że mogłoby to pozostać niejednoznaczne i nadal działać, ale nie jestem pewien, czy faktycznie można napisać sygnaturę klawiszową dla kompozycji, która nie jest pewna, czy ' jest mniejsza czy większa.
• @RockinCowboy, no cóż, dla tego fragmentu (a ' jest wystarczająco długi, aby to uzasadnić), możesz zostawić go w C-dur, tj. bez podpisu, ponieważ jest tylko E ♭ martwić się. To, co dzieje się po tym fragmencie, zależy od tego, jak niejednoznaczne są kolejne fragmenty i jak długie są (na przykład nie warto zmieniać sygnatury klucza dla czterech taktów).
• Myślę, że ' sa stretch, aby powiedzieć, że fragment jest w tonacji C-dur (brzmi dla mnie jako mniejszy z tymi wszystkimi molowymi akordami). Ale podejrzewam, że pomimo nazwy ', podpis klucza nie zawsze definiuje klucz?
• Nie byłem ' Nie mówię, że to było w C-dur, mówiłem, że podpis klucza (bez ostrych i płaskich narzędzi) był odpowiedni. Podpis klucza może być odpowiedni dla wielu kluczy. Napisałem utwory w E i D, w których sygnatura C-dur obejmuje ' zbiór diatoniczny (tj. ' re w trybach białego klawisza). Jedyną rzeczą, która powstrzymuje to przed brzmieniem jak C-dur, jest E ♭ w akordach Cm: wszystko inne jest diatoniczne w C-dur. To i brak potwierdzenia kadencji sprawia, że jest to niejednoznaczne.
• Tak, wiem, że nie powiedziałeś, że to było w C-dur. To ' jest powodem, dla którego prosiłem Cię o potwierdzenie, że sygnatura klucza niekoniecznie zawsze oznacza klucz – co zrobiłeś. Kto by pomyślał ???

Kilka uwag:

1) To „Co ciekawe, podstawa akordów porusza się o piąte , mam na myśli:

• C +5 -> G
• G +5 -> D
• D +5 -> A

Is to coś? Nie wiem …

2) Posiadanie zwykłych akordów Cm – G – Dm – Am (nie mając septymy, sus itp.), Które zawierają zarówno Eb, E, jak i F jako nuty, uniemożliwia bycie tylko jedną tonacją molową lub durową.

3) Transpozycja tonem (tak jak OP zasugerowany i zagrany) daje Dm – A – Em – Bm i jest prawie w naturalnej tonacji A. Tak więc progresja byłaby całkowicie „sensowna”, gdyby

Dm (IV) – Am (I) – Em (V) – Bdim (II), zmieniają się „tylko” dwie nuty (zupełnie inny dźwięk, wiem).

Zakładam, że są to akordy z trybu C Dorian, co oznacza, że naprawdę jesteś w tonacji B-dur.

Dwa znaki literowe zmieniają teraz g-moll na dur i podnosząc kwintę akordu A, aby uczynić go regularnym molowym. W przeciwnym razie wszystko się zgadza.

Twój akord F również będzie pasował. Proponowane Em będzie interesujące, ponieważ nie jest to but.

Biorąc akord z paralelnej molowej powiązanej tonacji durowej to rzecz !

Podzielmy twoją piosenkę na proste nuty:

• Akord Cm – C, Eb, G
• Akord G – G, B, D
• Dm akord – D, F, A
• Am akord – A, C, E

Jedynym przypadkowym tutaj jest Eb, ale mamy też B i E, więc można bezpiecznie powiedzieć, że „re nie dokładnie w tonacji B-dur / G-moll.Nuty C, D, G i A występują w więcej niż jednym akordzie i są to głównie akordy poboczne, więc Dźwięk poboczny z pewnością jest tutaj obecny.

Akord Cm sam ma C i G, więc jedyną anomalią jest to, że Eb. Tę nutę można uznać za napięcie, ponieważ dysonans, jaki tworzy, przyczynia się do jej celu wewnątrz utworu. Potrzebujesz tego Eb. To także przyjemny ruch melodii z E w akordzie Am.